فریده علوی؛ زینب رضوان‌طلب
چکیده
در قرن بیستم جهان شاهد نزاع‌های خونین و درگیری‌های داخلی و خارجی بسیاری بود، و در قرن بیست و یکم بازتاب حوادث و پیامدهای این جنگ‌ها در ادبیات کشورهای مختلف مورد توجه قرار گرفت. کشور الجزایر، که جزو مستعمرات ...
بیشتر
در قرن بیستم جهان شاهد نزاع‌های خونین و درگیری‌های داخلی و خارجی بسیاری بود، و در قرن بیست و یکم بازتاب حوادث و پیامدهای این جنگ‌ها در ادبیات کشورهای مختلف مورد توجه قرار گرفت. کشور الجزایر، که جزو مستعمرات فرانسه به حساب می‌آمد، از سال 1954 تا 1962 برای بازیافتن استقلال خویش به مبارزه پرداخت. این جنگ هشت ساله، که خسارات و تلفات بسیاری برجای گذاشت، گفتمان ادبی فرانکوفون را نیز در الجزایر به شدت تحت تأثیر قرار داد؛ به نحوی که بسیاری از نویسندگان تلاش کردند این تجربة دردآلود را در خلال آثار خود نمایان ساخته و در ثبت آن در حافظه تاریخ سهیم باشند. هرچند جنگ در غالب فرهنگ‌ها تجربه‌ای مردانه به حساب می‌آید، ما در این مقاله برآنیم تا نحوة بازنمایی جنگ استقلال الجزایر را در نمونه‌ای از نوشتار زنانه، یعنی رمان غار فروریخته به قلم یمینه مشاکرا تحلیل نماییم. این بررسی نشان خواهد داد چگونه اثر مذکور که محصول نگاه، ادراک و بیانی زنانه می‌باشد، قادر است از طریق ایجاد نظام "چندصدایی" و "چندمعنایی" ابعادی تازه و متفاوت از جنگ را نمایان سازد، ابعادی که نویسندگان مرد کمتر بدان پرداخته‌اند. همچنین خواهیم دید که این رمان با استفاده از خاصیت "مکالمه گری"، گفتمان‌های متعدد و شاید در ظاهر متعارضی را در خود جای داده، و مانع از خوانش ایدئولوژیک یک سویه گردیده است.
.
